Verhalen brengen structuur in de chaos van de geschiedenis en van de politiek. Ze troosten, ze dragen lessen aan voor de toekomst, ze versterken een bepaalde orde, ze geven ons helden om ons aan op te trekken, schurken en verraders om weg te trappen. De publieke opinie in Europa wordt, onbewust, voor een goed deel bepaald door eeuwenoude verhalen of liever gezegd: sprookjes. Drie sprongen er de laatste jaren uit. Het verhaal over de Krekel en de mier (ofwel: zuinigheid wint altijd). Het verhaal over Roodkapje en de wolf (ofwel: moet het altijd 1956 blijven?). En het verhaal over Hans Brinker en zijn vinger in de dijk (ofwel: de natuur getemd). Geert Mak betoogt dat deze eeuwenoude sprookjes hun zeggingskracht langzamerhand verloren hebben. Sterker nog: dat ze in de 21ste eeuw wel eens bloedgevaarlijk kunnen zijn.