Dit is een roman over de talloze verbindingen tussen de buitenwereld en je privéleven. Het gaat over de erfenis van oorlog en het einde van de onschuld. Het gaat over de strijd tussen komedie en politiek en hoe komedie lijkt te hebben gewonnen. Het gaat over 140 leestekens en hoe die ons voor schut kunnen zetten. Het gaat over het leven in een stad waar bankiers bioscopen in hun kelder laten bouwen en anderen in de rij staan bij voedselbanken. Dit is een roman waarin Jonathan Coe doet waar hij zo goed in is: ons laten zien hoe we leven.