De shakuhachi, een fluit gemaakt van bamboe, was eeuwenlang het instrument van rondtrekkende bedelmonniken in Japan. In de 17e eeuw verenigden ze zich in de Fuke zen traditie, een tak van het rinzai zenboeddhisme. Ze speelden op de shakuhachi als vorm van meditatie, die tegenwoordig sui-zen, ofwel 'zen-blazen', wordt genoemd. Hoewel er officieel aan deze traditie in 1877 een einde kwam, is de beoefening van sui-zen voor een deel overgeleverd en vindt er tegenwoordig een opleving plaats van deze vorm van zen beoefening. Dit boek is geen lesboek om de shakuhachi te leren bespelen. Het boek gaat over wat de shakuhachi is, over haar veelzijdige geschiedenis, over de shakuhachi als werktuig van zen, over sui-zen en over de zoektocht naar het absolute geluid, die geen zoektocht is.